Udako ala oporreko agian, azken egunak irailaren atetan utzi ninduten. Lanerako itzulera gero eta bigunago egiten zitzaion ene aldameno lankide hari. Arrazoia zeuzkan hiru seme geraezinak eta handik ona gelditu gabe, aita nekatuz eta astiro-astiro nekatuz. Lankideak esaten zidan: to, motel, hau plazerra lanean baina eserita, inora joateko beharrik ez; gustora, goizerdiko kafetxoa eta gero lanera berriro.