Iazko udazkenean itsasoan igeri egin nuela oroitzen dut eta orain udaberriaren atetik gerti egon ere uraren freskotasun kresalatsu hura ene baitan dirau goizero ur hotzen dutxa hartzen dudan bakoitzean. Gorpuan hotza sentitzea edo itsasoan igeri egitea ez dira gauza bera baina lotura baten arrazoia nabaritzea denbora luze honen pairamenari haurre egiteko.
Era batean edo bestean, hondartzara hurbitzeko eguna iristeko egun bat gutxiago falta da ta baikortasun xume eta sinple honek kontsolamendua idaztera bultzatu nau. Izan gaitezen positiboak eta era berean ere inoiz txertatuak izango gara, lanbide, adin, osasun egoera, edota beste aldagai bati esker.
Azkenean ez da gauza berri asko jaso egin behar ditugula baizik eta lehen genituen multzo bat berreskuratuko ditugula. Bizi garen herri inguruko mendiak ondo ezagutzeko aukera landu dugu. Etxean irakurketa ariketak arintzeko trebezia, ordenagailuen ekimenen aurkikunde lasaiagoak ere dastatu ditugu.
Bulegora egunero joateko ahalbidetasuna izan dut eta kalearen goizeko lehen orduak paratu ditut. Arratsaldeko pasiatzeak eta ilunabarreko azken pausoak etxeratzeko ordutegiak bete ditugu beti gure aurpigietan maskarak eramanez. Gizakiak bai baina zerbait ezezagunagoak ere bai. Etorriko da itsasaldeko amtetsa egi bihurtuko den eguna ere. Gaur egun bat guttiago geratzen da.