Malenkoliari so eginez

  Denboraren erlatibotasunari buruz hitzegitea gustokoa izan zait beti. Batez ere, ulermena medio dela gure sentipenen isladapena noiz gertatzen den mementua usainduz. Azkenean somatu behar dira kronolojikoki gure sentimenduen garapen goranzkorra. Demagun duela urte bete maitaru nuen neska hura denbora luzean ez dudala ikusi. Kronolojikoki, urte bete bat pasa da maitatu nuenetik. Bestalde, eta maitasuna alde batera utziz, maite nuen neska denbora luze da ez dudala ikusten. Perzeptzioak ezberdinak direla dudarik ez dugu. Lehenik duela urte bat maite genuen hura, bigarrenik denbora luze da ez dugula ikusten.
  Gakoa legoke bi egoera horien iraunpena  berdina izango balitz; hau da, "Duela urte bete neska hura maitatu nuen" eta "Duela urte bete neska hura ez dudala ikusten". Agian gure gako hau bikoitza bihutu daiteke beste bi esaldiok kontuan hartzen baditugu: "Denbora asko da neska hura maitatu nuela" eta "Denbora asko da neska hura ikusten ez dudala". Erlatibotasuna denboraren analisian era desberdin hauetan agertzen ba da ere norbaitek esango luke: "Duela urte bete neska hura ez banu maitatu" eta "Denbora asko da neska hura ikusten dudala". Azken jarrera negatibo honek, eta ez ezkorra, alegia, gertakizun antzekoen erlatibotasunaz zerbait pentsatzera bultzatzen digu.

Hau irakurtzen zaren lagun maitagarria

  Askotan galdetu naiz hainbeste denbora eta gero nola litekeen gure adiskidetasuna hain ahula bihurtu  Gertatu ohi da gure bizitzan beste norbaiten gainean gehiegi ibiltzea ondorio txarrak dakartzala bi personen arteko harremanean. Egunak pasa eta iraganeko oromenei so egin beharrak pertsona ezezagun batean bihurtzen ari zela atzeman nion. Dena den beste norbaiten ezer ez jakitea hutsune hori betetzera behartzen gaitu gizakioi. Azkenean hutsune hori beteko duen elementu esanguratsuena zera da, etena ezagutu zuen komunikabide hura berriro ere konektatu eta gutxienez kalte handiagorik ez egin.

     Jokabide jatorra pakeari buruz ezagutu ditugun urrats anitzak kontuan izatea ez legoke desegokia. Baina non dago gakoa ez hitzegitea baino. Hala da, zure isiltasunak ene arratsaldeak betetzen hasia da eta emeki-emeki oroimen garbiak hori dira (nahikoa, gainera), garbiak eta gardenak: itsaso barrenean murgiltzen ginen uren gardentasuna bezala; bezala eta betirako.

      Aldakorrak gerala diote baina gure ezagutza zuzenak aurrean kontrajartzen gaitu. Zer egin behar dut? Oroimenekin jarraitu ala etorkizunerako oroimen berriak beste norbaitzuekin sortu. Bigarren aukera eraginkorragoa dela uste dut baina lehenari uztea beldurra ematen didala aitortuko dut.

(JARRAITZEKO)