Konektatuz bizitza jorratzen

    Maria, nahiz eta emakume ez ezaguna izan niretzat, aitotu behar dut ez gerela inoiz elkar egon edota ikusi.  Egungo smatphone gailuz komunikazioan hasi ginen behin batean. Behin batean, bai txikian ginenean norbait gu baino helduago ipuin berri bat kotatzen hasten zenean bezala. Baina gure bizitzak nahiz eta harreman fisiko gabe badihardute ere, posta elektronikoz ala wasapez erabat elkar ezagutzen ibili garela esango dut. Kirola, zinea eta batez ere irakurtzea asko gustatzen zaio Mariari. Aldiz, nik gustokoa dudan gauza bat zera da berak irakurri, ikusi edota berak egindako kiroletaz berri izatea.

  Asken batean elkartrukatzen ditugun testu eta argazkiak gure bizi bakoitzetatik irten dira eta horrek duintasun halegin txiki bat azalerazten digu; gauzak partekatzea eta ondoren bakoitzaren iritziak bota eta jasotzea gure harremana aberasten dutela dudarik ez dago. Arratsaldea, bereziki seiretatik aurrera konekzioari ematen diogu eta pare bat orduz solasean dihardugu irudiak eta hitzak bidaliz. 

  Batzuetan materiale guzti honek izaera biografiko bat izango duen galdetu diot nire buruari eta nere ustez baliteke ikutu hori bereganatzea. Bion arteko datuen elkar bereganatze honetan galdera bat luzatzen dut: Eta behin elkar fisikoki ezagutuko bagina, zer? Agian iraganean egindakoaren uzta desagertuko lukeen beldurrak harreman fisikorik gabeko  gizakiak izaten jarraituko dugu. Badaezpada ere, egoera aldatzeko ez dugu ahalegin handirik eginengo.

Kostaldean aurkitu nuen altxorra

      Askotan jolasa aurkitzen dut hondartzan lasai murgildu eta ur ondotik paseiatzea gauza erosoa eta eguneroko lan betekizunekin desberdindu dezakeen zerbait dela aitortu behar dut.  Udazkeneko azken egunetan basamortu bat dirudi  gure hondartza.  Bakardadeak inguratzen didanean ozenki entzuten dut itsasoaren soinua nahiz eta zakar ez egon. Olatuen sinfoniari musika ateratzen diot eta oin bustien hotzikada leuna gorputzak bere osotasunean irensten du. 

   Malenkoliaren agerraldiak eskenatoki materiale eta bizigabea zeharo aldatzen du, hain zuzen eta bapatean neska iheskor haren oroimena natorkidalako. Berehala testuinguru osoa aldatu da eta nire burua beste zerbait baino beste norbaitekin hitzegitzen ari naizela dirudi. Bai, Akademian ezagtu nuen neska iheskor eta hile gorridun hura. Asko gustatzen zitzaion hondartzara paseiatzera joan eta arratsalde osoak betetzen genituen elkarrekin. Udan ibilera haiek eguraldi beroari esker itsasoan bainatzea itsatzen saiatu ginez.  Igeriketa ederra bota genuen aurreko uda hartan. Arrainek uretan murgiltzeko haina zuen eta ni beti harrituta geratzen nitzen igerizaleari begira.

   Beso indartsuak eta arnasaren ariketa bikainak erakartzen ninduten. Ur azpian sartzen zen bakoitzean en nekien nondik aterako zuen bere gorpurtz liraina. Batzuetan izurde baten antza hartzen nion.  Itsasoaren baitan dantza egitea gustatzen zitzaigun eta igeriketa ekintza koreografiko bat bihurtzen zen. Han hemenka saltoka eta balleta garatzen ibiliko bagina bezala hondar bustiaten gainean gure pausoak amiatzen ziren. 

Kasualitateak hurbildu gintuen

      Elkar topo egin genuen herenegun eta haren oroimena bero dirau ene memorian. Zubi baten erdian gure bideak gurutzatu ziren eta bapatean nor ginenez ohartu nintzen. Zeramatzazun eguzkiko betaurreko haiek ez bazenitu kendu zutaz ez nintzateke konturatu neguko arratsalde hartan.

      Sarrera batzuen bila zebiltzan eta lagundu nizun antzerkiaren txarteldegi lehiatiletara. Kontzertu batera joan nahi zenuen eta informazioa eskuratu zenuen bertan. Orduan bueltako bidea hartuz hirian orduan zela gutxi sortu zen ugarterantz abiatu genituen gure pausoak. Txikitatik ezagtzen zenuen ingurune hura eta zure aitonarekin izandako gogoramenak aditzera eman zenidazun. Irlaren lanak ikusten geratu ginen une batean: izugarrizko garabiak lanean haltzairuzko zafra mardulak eta harri errektagular haiek nola atontzen ziren hibaia eta ertzaren artean zeharo txundituta utzi gintuen. Langile haien jantziez ere erreparatu zenuen. Hibai eta ugarte haiengatik baztertu ginen eta poliki poliki alboko hauzoan sartu ginen.

       Kale guzti haiek ondo ezagutzen nituen bost urtez han bizi izan nintzelako unibertsitate eta lehen laneko garaian. Zu berriz, hauzo hartan hezitu zinen eta gaztaroko urte asko bizi izab nebituen bertan. Dendak, tabernak, eritetxeak, eskolak... Betiko tokietan era batera edo bestera han irauntzen zuten.Untziolen gatazken memoria ere etorri zitzaigun Deutuko zubi ondoko gaztazkez hitz egin genuenean.Gai askotaz hizegin genuen, Maite, gure gaztaroko bakoitzen sexu esperientzia ezberdinak barne. Baina gaurkotasuna zuten gaietan aritu baginen are etorkizunera keinu bat egin genion. Geroarte, Maite.

Jon